Op blote voeten staken nomaden tienduizenden jaren geleden de Beringstraat over. Het wiel zorgde voor enorme sprongen in de menselijke mobiliteit. De Apollo 11 bracht ons naar de maan. Tegen deze vervoersmiddelen steekt hij wellicht schril af, mijn stadsfiets. Meestal staat hij in de regen, met een ketting aan een hek vastgeklonken. De verf is afgebladderd. Er steekt een veer uit het zadel. Voor mij heeft hij echter dezelfde status als de voeten van de nomaden, het wiel of een raket. Mijn stadsfiets ben ik. Zonder hem ben ik maar een half mens. Op de fiets verdrievoudigt zich de mogelijkheid tot verplaatsing van mijn lichaam. Hierdoor is de stadsfiets minstens zo belangrijk als een gemiddeld orgaan. Een nier schijnt bijvoorbeeld voor vele duizenden euro’s verkocht te kunnen worden op de zwarte markt, terwijl ik er makkelijk een kan missen. Mijn wanhoop is dan ook groot als mijn stadsfiets op een kwade dag wordt gestolen.
Een half mens
Zonder fiets ben ik maar een half mens. Ik doe alles te voet, maar ik heb onderschat hoe zeer mijn fiets mijn mobiliteit vergroot. In de inleiding schreef ik over een vermenigvuldiging van drie keer, maar ik heb ontdekt dat ik over routes die ik in 8 minuten fiets nu dertig minuten loop. Het gevolg is dat ik vaak te laat kom. Op het werk heb ik al een paar waarschuwingen gekregen, bovendien staan mijn vriendschappen onder druk. Niemand houdt van laatkomers. Meisjes waarmee ik afspreek benen kwaad weg van het tafeltje in de kroeg, nadat ze vijf minuten tevergeefs op mijn komst hebben gewacht (ik val op ongeduldige vrouwen). Kortom, ik ben zwaar gehandicapt door de diefstal van mijn fiets.
Een nieuwe stadsfiets
Stadsfietsen zijn niet zo duur als nieren, maar voor een nieuwe betaal je toch een hoop geld. Zoveel geld heb ik helaas niet. Ten einde raad ben ik daarom maar bij fietszaken langsgegaan om te informeren of ze niet een fiets wilde ruilen tegen een van mijn nieren. Gezien de waarde van een nier, leek me dit voor beiden een goede deal. Hiermee ben ik echter gestopt toen men een paar keer de politie belde als reactie op mijn verzoek. Net toen ik me afvroeg of een leven zonder fiets wel de moeite waard was, kreeg ik een tip van een willekeurige fietser die oog had voor het leed van een niet-fietser. ‘Kijk eens op Adobike.nl,’ riep hij. Dit heb ik gedaan. Inmiddels rij ik weer rond op een prachtige stadsfiets voor een zacht prijsje. Ik ben weer heel!
